Afgelopen week bezocht ik de tentoonstelling van Rosa Loy en Neo Rauch in museum No Hero in Delden. Getiteld de Kleine Ewigheit. Verschillende schilderijen riepen bij mij associaties op met het begrip Handelen van Hannah Arendt.
Handelen
Handelen is het beginnen van iets nieuws, het is een activiteit die samenvalt met omgaan met anderen. Ieder mens is een uniek wezen. Wanneer Arendt het begrip pluraliteit gebruikt, doelt zij op de veelheid van mensen waarbij ieder mens een eigen identiteit heeft. Woorden als De mens of De mensheid passen hier niet bij. De mensheid suggereert een eenvormigheid waarbij het unieke van ieder mens verloren gaat.
Een van de kenmerken van Handelen is dat het vluchtig is, broos. Vergelijk het met het spel van een gitarist: de muziek is vluchtig en wanneer de gitarist stopt met spelen is de muziek verdwenen. Zonder herinnering is het verdwenen in de vergetelheid.
Kunst
Zo is het ook met kunst: het gaat over Handelen, over het uitdrukken van iets nieuws. Mensen geven uitdrukking aan hun leven, geven het betekenis door te handelen. Het gaat hierbij niet om nut, maar om zingeving.
Kunst vraagt om een belangloze toeschouwer. Kunst is broos en voor de eeuwigheid gemaakt.
De tentoonstelling zet mij aan tot denken over de vrijheid die ik heb om zelf te kijken en mijn mening te vormen. Het zet ook aan tot verder lezen over Arendts ideeën over de noodzaak van vrijheid.