Het bankje. Dat was mijn eerste gedachte toen ik een bericht las over het belang van de sociale basis. De uitdrukking sociale basis irriteert mij en ik vraag mij af waarom. Misschien komt het omdat ik van tastbare zaken houd. Zaken die ik kan zien, voelen of proeven. En bij deze woorden denk ik: wat bedoelt iemand en waar gaat het over? Sociale basis is niet tastbaar maar klinkt mooi.
Welke basis?
Alles begint met een basis. Vergelijk het met koken. Eerst zet je alle ingrediënten klaar: bloem, boter, eieren en suiker en daarna ga je er iets moois van maken. Of niet? De basis is het begin maar over welk begin hebben we het? Voordat ik ga bakken, moet ik eerst een aantal vragen beantwoorden:
- Wil ik bakken? Of koop ik liever iets lekkers in de winkel?
- Kan ik bakken? Heb ik een oven, een bakvorm, een kom, enzovoorts.
- Wat wil ik bakken? Een cake, brownies of kerstkoekjes?
- Wanneer heb ik tijd om te bakken? Of maak ik tijd?
Wat is sociaal?
Laatst sprak ik twee mensen (80-plussers) die in dezelfde straat woonden. De een vindt de buurt niet geschikt om oud in te worden, de ander zou niet weg willen. Een van de dingen die daarbij meespelen, is de verandering in de buurt. Er zijn jonge mensen in de buurt komen wonen en terwijl de een dat leuk vindt, is de ander van mening dat het wonen daardoor minder leuk is.
Het bankje
De een vertelt enthousiast over de nieuwe contacten, de ander mist juist het sociale. Jongeren hebben geen tijd, vertelt de een mij. De ander beschrijft enthousiast hoe jong en oud er samen op uit gaan naar de film en na afloop naar het café. Wat zoek je? Waar vind je dat? In mijn eigen straat wonen ook jonge en oudere mensen. Gelukkig hebben we een bankje in de straat waar iedereen gebruik van kan maken. Waar je elkaar kunt ontmoeten. Dat beeld maakt het begrip sociale basis voor mij tastbaar.
Praat met elkaar
Laten we afspreken dat we voorbeelden zoeken. Dat we beleidstaal gaan omzetten in zaken die we kunnen beleven met onze zintuigen en dat betekent dat we deze kunnen zien, horen of voelen. Dat we in gesprek gaan met de mensen die met beleid te maken krijgen om er achter te komen wat zij vinden.
Wanneer ik ga bakken, bedenk ik eerst wat ik wil maken en wat ik daarvoor nodig heb, voordat ik het kan uitvoeren. Beleid ontwikkelen is daarmee te vergelijken. Stel duidelijke doelen, geef aan hoe je succes gaat meten en ga in gesprek met gebruikers of het doel bereikt is. Oftewel: ga op dat bankje zitten en praten. Trek daar heldere conclusies uit en doe er iets mee. Heb het over wat mensen kunnen en willen, heb het over hoe we dat samen in kunnen vullen.
Kortom: laten we meer bankjes neerzetten!